Ekkert að gera í páskafríinu

Það mætti segja að kosningabaráttan mín misheppnaðist stórkostlega þar sem aðeins 50 hræður kusu mig sem skildi mér eftir neðstan. Það sýnir einfaldlega að það þarf að sýna miklu meira grimmd ef að þú vilt virkilega vera kosinn. Því miður er lýðræði oft sigur fyrir þeim sem smala mest frekar en hjá þeim sem hafa merkilegustu hugmyndir. Það hefur sýnt sig að nemendapólitík snýst ekkert um málefni heldur mun frekar um persónulegar vinsældir eða smölunarhæfileikar. En aðalafleiðingin er sú að ég sit hér í páskafríinu án þess að hafa neitt fyrir stefnu.

Mér finnst að frí frá daglegum önnum er mjög oft ofmetið því að þá sit ég heima án þess að gera neitt af viti. Þegar ég er farinn að leggja mig af því að ég hef ekkert betra að gera eru hlutir ekki að ganga eins og ég myndi vilja. Mig vantar sífellt eitthvað merkilegt til þess að gera. Ég er að reyna að lesa Sturlungu en það hefur ekki gengið nógu vel og stundum þarf ég að sofa eftir að hafa lesið 20 kaflar eða eitthvað í þá áttina. Í framtíðina mun ég vonandi eiga starf sem ég get stundað almennilega og unnið við í huganum. Mér finnst stefnuleysið sem ég stend í núna hræðilegt og það væri miklu betra að sökkva sér ofan í röklega uppbyggingu almennra kerfa. Lífið býður upp á fullt af hugmyndum, þau koma einfaldlega ekki öll til þín og nær aldrei á þeim tíma sem beðið er eftir þeim.