Ógæfulegar kosningar

Nú er að koma æ betur í ljós hvernig fyrirvarinn á kosningunum hefur verið hættulega stuttur og mikil tækifæri eru fyrir algjöra uppstokkun á landinu. Ég ætla að vona að meirihlutinn sem myndaður verður sé ekki nógu stór til þess að ráða öllu í krafti þingflokk síns því þá mun Alþingið komast fljótt í fyrri horf, þar sem meirihlutinn ræður öllu og Alþingið verður orðinn afgreiðslustofa á ný eins og hún hefur verið á undanförnum árum. Klisjur verða notaðar eins og "Svona margir kusu okkur, þar af leiðandi styðja þeir öllum aðgerðum okkar" en ég held að einmitt á þessum tímum er minna stuðning við sérmál flokkana sem tengjast ekki hruninu eða tilraunir til að berjast gegn almenna spillingu. Margir eru að yfirgefa Sjálfstæðisflokknum því hann hefur sýnt sinn sanna eðli en varla eru allir þessir menn sammála í öllum atriðum ályktun landsfundar VG frá árinu 2009. Því miður býður L-listinn sig ekki fram í ár svo það eru engar góðar valkostir fyrir menn sem sjá í gegnum Sjálfstæðisflokknum en vilja ekki að þeirra vilji sé mistúlkað af Samfylkingunni eða VG. Víst eru önnur framboð eins og Borgarahreyfingin og listi Ástþórs en hvar liggur aðalmunurinn á Borgarahreyfingnum og VG? Fyrir utan það að Borgarahreyfingin vill fá fram persónukjör sé ég ekki miklan mun á þessum flokkum. En tvennt vil ég sjá.

1: Sjálfstæðisflokkurinn í stjórnarandstöðu

2: Sjálfstæðisflokkurinn, Samfylkingin og VG með eins fylgi þannig að einn ráði ekki ferðinni allri.

Ég verð að viðurkenna að jafnvel þótt að það er í beinu andstöðu við hugmyndir mínar um einstaklingsmiðaðan heimur hugsandi einstaklinga held ég að það er nauðsynlegt í bili að VG og Samfylkingin mynda stjórn enég mun ekki þola það að vandamál okkur í ár séu notað til þess að þröngva vinstri hugmyndafræði upp í okkur.