Lífsskoðanir mínir

Allir hafa mismunandi sýn á lífinu. Sumar halda að lífið snýst um að fylgja þinni trú til dauðadags en aðrir halda að tilgang lífsins felst í að gera öðrum gott og vinna fyrir heildina. Eins og oft á við um mig hef ég talsvert öðruvísi skoðun á tilgang lífsins. Lífið hefur nefnilega ekki tilgang að mínu mati. Veruleikinn og tíminn eru til en þjóna engu tilgang fyrir utan tilveru sinni. Þar sem hver einstaklingur lifir verður hver að ákveða sinn tilgang fyrir sig. Fyrir mig eru aðeins tveir möguleikar í tilverunni, ef að grannt er skoðað. Þau eru það að vera til eða vera ekki til. Ef að ég vildi hætta að vera til gæti ég það en þangað til hlýtur lífið mitt að snúast um að vera til. Og þess vegna stefni ég að lifa þannig að ég fylgi bara eigin skoðanir en ekki hugmyndir annarra um hvers konar líf ég þarf að eiga.

Síðan er ég á þeim skoðunum að fylgja hvorki góðu né illu að málum. Góður heimur væri jafn óþolandi og illur heimur. Það væri ekki hægt að lifa almennilega í báðum tilfellum, enda værir þú að beygja þig fyrir föstum siðalögum. Ef að mér finnst nauðsynlegt að gera eitthvað þá geri ég það en þá verður það bara af því að ég vil það sjálfur. Enda fylgir það með þegar þú lifir til þess að lifa. 

Með þessu að leiðarljósi hef ég orðið miklu ánægðari með lífið, þar sem gjörðir mínar ráða úrslitum um hvernig ég á eftir að enda. Út af þessu er ég orðinn raunsýnara á vandamálum lífsins. Sumir telja mig svartsýnan en þetta er svartsýni sem byggist nánast á skoðunarleysi. Það eru einfaldlega til hlutir sem hafa engan áhrif á mig og þurfa ekki að eiga áhrif. Ef til dæmis heimsendir kemur upp þá skiptir það engu máli því við deyjum öll. Það gerir í raun og veru ekki neitt.